Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 198]

112.
Een nyen liet heb ic ghedicht
met also (dommen sinnen).
(Ps. XVII)

1.
Een goet nyeu liet heb ick gedicht
met al - so droe - ven sin-ne,
die liefste heeft mi daer toe ge-sticht
met haer - der loo - ser min-ne
ic en sal haer nem-mer-meer af gaen
bi da - ghe noch bi nach - te
si cost mijn herte - ken so meni - ghen traen,
al heeft se mi nu on-trou ghe-daen
noch staet - se in mijn ge - dach - te.

In 26 staat het lied in F met den drukfout E♭ in plaats van B♭. De melodie zou ook zoo behandeld kunnen worden.

2.
Noyt roose soet van soeter rueck
En heeft mijn herteken so seer bevangen,
Al hebbe ick somtijts quaet gheluck
Naer haer staet mijn verlanghen.
Rijc God! mocht noch eens anders gaen
En mochte den tijt noch keeren
Dat ic mocht troost van haer ontfaen
So soude ic allen druck verslaen
Ende altoos vruecht vermeeren.

3.
Met een die alderliefste mijn
So ghinck ic vermeyden,
Ick en mach altoos bi u niet zijn,
Wi twee wi moeten scheyden.
Si hout mijn herteken so seer doorwont,
Hoe soude ick vrolijck wesen?
Dat heeft ghedaen haren rooden mont,
Mocht ick dien cussen ic waer ghesont,
So waer mijn herteken ghenesen.

[p. 199]

 

4.

 

Altijt staet si in mijn vermaen

 

Ende al ut goeder duechden;

 

Mocht ic noch troost van haer ontfaen

 

So waer mijn herte in vruechden,

 

Mer neen ick niet, ic blijve alleyn

 

Ende si heeft mi begheven.

 

Si is nochtans dat liefste greyn

 

Riese ick dit jaer noch twee voor eyn

 

So mach ick vrolijck leven.

 

 

 

5.

 

Oorlof schoon lief, alst wesen moet!

 

Ende ick wil henen varen.

 

Ick bidde Maria maghet soet

 

Dat si ons wil bewaren.

 

Mijn sinnekens hadde ick op u ghestelt;

 

Schoon lief, ist al verloren?

 

Ick minde u boven goet oft ghelt,

 

Mi dunct dat u mijn vrientschap smelt,

 

Adieu mijn utvercoren!

 

 

 

6.

 

Mer die dit liedeken eerstwerf sanck

 

Dat was een ruyters gheselle,

 

Hi weets hem allen goeden danck

 

Die duecht van hem ende van zijn boel vertellen.

 

Met schoone vroukens sidt hi op die banck

 

Te biere oft te wijne,

 

Al is zijn borsse dicwils cranck,

 

Laghe hy in zijn boels armkens blanck

 

Het waer zijnder herten een medecijne.

 

 

 

ANTWERPSCH LB. 1544, No. XXXVIII

 

Een nyeu liedeken.

1630 † Coornhert (1575¹).