Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 171]

96.
Alle mijn ghepeys doet mi so wee
wien sal ick claghen mijn verdriet.
(Ps. XVI)

1.
Alle mijn ge-peys doet mi so wee,
wien^* sal ick claghen mijn ver-driet?
Die liefste en acht op mi niet meer,
ey - la - cen! wat is mi ge-schiet?
ick mach wel seggen, tis al om niet
dat ick al - dus la - buer - - e;
dies wil ic singh-en een vro-lick liet
ver-langh-en, ghi doet mi true-ren.

2.
Moet ic nu derven die liefste mijn
So moet ic trueren tot in der doot.
Haer eerbaer wesen, haer claer aenschijn
Dat brengt mi nu in lijden groot.
Helpt mi schoon lief ut deser noot
En wilt mi daer niet in laten;
Wat ic vermach, schoon roose root,
Dat coemt u al te baten.

3.
Die goede ghestadige minne draecht
Ende daer hi dan wort bedroghen
Voor Gade moet dat zijn gheclaecht
Met twee beweenden ooghen.
Men mach wel segghen, tis grote pijn
Diet minnen niet en can ghelaten;
Nochtans coemt hem al in den armen zijn
Sijn lief tot zijnder baten.

4.
Graef si mi nu een troostelijck woort
So waer mijn trueren al ghedaen;
Mer lacen, neen si! noch gheen confoort
En can ic van die alderliefste ontfaen.
Dat sal mi costen menighen traen
Mach ic gheenen troost van haer verwerven.
Schoon lief, wilt mi in staden staen,
Van rou so moet ic anders sterven,

* Tekst: Wien so sal.

[p. 172]

 

5.

 

Dat goede ghestadige minnaers zijn

 

Wacht u van quade tongen,

 

Si zijn veel arger dan fenijn,

 

Dan quade slangen jongen.

 

Want daer dese nijders zijn versaemt

 

Si en connens niet ghedogen

 

Al en doet men anders nyet dant wel betaemt

 

Si aensient met valschen oghen.

 

 

 

6.

 

Dese nijders zijn argher dan fenijn,

 

Dese quade, valsche clappaerts tonghen,

 

Als si vruecht aensien, dat doet hem pijn,

 

Si hebbent haest ghesongen.

 

Ic mach wel segghen droeven schijn

 

Ende claghen boven maten,

 

Daerom so truert dat herte mijn

 

Der nijders valsche daden.

 

 

 

7.

 

Dit is ghedaen om drucx verslaen

 

Met cleynder conste so ist begonnen,

 

Ja dit vermaen, wilt wel verstaen,

 

Dit wil ick die minnaers jonnen:

 

Planteyt van ghelt in zijn gewelt,

 

Sijn lief tot zijnder erven,

 

Vrij onghequelt mijn vruechde smelt

 

Die liefste moet ick derven

 

 

 

ANTWERPSCH LIEDBOEK 1544. No. III.

 

Een nyeu liedeken.

1539 † Dev. prof. met een andere melodie en een geestelijken tekst bl. 212, † bl. 297. - Voor 1542 Kamper Lb. Hiij. - 1542 Rhaus Tricinia, Wittenberg, nr. 62 en 1568 Berlijnsch Hs. (Kopp, ZsfdPh. XXXV 530). - 1565 * Ecclesiasticus nr. 79. - 1569 † Veelderh. bl. 3. - 1574 Petrus Phalesius (Trjdschr. v. Ndl. Muz. Gesch. V 231). - 1572 Een Duytsch Musyckboek nr. 17 gekomp. door Clemens non Papa. - 1575 † Coornhert. - 1589 Amst. Lb. bl. 3.