Het oude Nederlandsche lied. Eerste vervolg: Souterliedekens

[p. 19]

9.
Ick reedt wt iaghen liefem mijn beiach.
(Ps. XXIII)

1.
Hett rett ain ri - der ja - - - - gen,
Och^*) ja - genn inn datt wollt,
was fanntt hie op der hey - - - - - - - denn?
Twie ge - spel - len klei - - ne,
die ein was sufferlick.

2.
Hie sprach ‘Gott grus beydenn!
Die schonste wil ick hann.
Ich will iw furen hoghe
(Denn jungen weck stat gronne)
Thott minnes fatters borch.’

3.
Dar hie thott faders borch kwam
Hie dede wie ain erber man,
Hie dede hor schonne lighen
Auff einen syden bede,
Die fack die gennck em ann.

4.
Doch doe hett kwam ann gen Morgenn
Die lichtte tag ann kwam:
‘Nu op, ritter holde!
Die dach scheintt dor denn wolde,
Ich hor ain fogelsanck.’

5.
‘Tenn ist so nach dem dage nichtt,
Hett ist die mannen schinn,
Nu kertt tu harwers umb
Mitt iwe roden munde
Gutt Lieff, en kussett mich.’

6.
‘Ich enn thu es nitt, Ich en thu es nitt,
Ich enn thus werlich nichtt.
An ich wil wir zu heime
Zu mien gespellenn kleyne
Dar ich sie lest mals liet.’

*) Hs auch.

[p. 20]

 

7.

 

‘Gespelle, wal lieffer gespelle!

 

Wu welt my geben raett?

 

My hefft ain rider beschlapen,

 

Hie hefft my machtt gelatten.

 

Gespell, nu gebtt my raett!’

 

 

 

8.

 

‘Gespelle, wal lieffer gespelle!

 

Ich sal iwe geben raett:

 

Gy soltt u har auff bindtten

 

Als ander feine frawen,

 

Bey lade! ghy sindtt ghen machtt.’

 

 

 

9.

 

‘Ich enn thu es nitt, ich enn thu es nitt,

 

Ich en thu es werlich niett,

 

Mien harken datt sal hangen

 

Den losen rider to schande

 

Datt hie my maget liet.’

 

 

 

WEIMARER LIEDERHANDSCHRIFT. 1537. No. XL.

Met zekerheid kan ik natuurlijk niet beweren dat deze tekst bij onze melodie behoort, maar aangezien èn inhoud èn maat passen en er toch slechts uiterst weinig liederen bij dezen maat passen, kan de onderstelling voor niet al te gewaagd doorgaan.

Een nauw verwante tekst bevindt zich in het Gentsch hs. van Antonius Ghyselers z.v. Duyse I 178.

Het lied bestond nog, in dezelfde dichtmaat maar in den tekst tamelijk afwijkend, op het einde der 18de eeuw: ‘Daar zou er een Jager uit jagen gaan en uit jagen zoo zoud hij gaan’ 9 str. De Amsterdamsche Kermisvreugd. Amst. S. en W. Koene z.j. De Marsdrager. Amsterdam, Joannes Kannewet 1754, blz. 52. - De Hond in de Pot, Amsterdam 1790, blz. 88. Verwante liederen nog G. Forster II 1540, Rotenbuchers Bergkreyen 1551, M. Frank 1622, vl. bl. in het British Museum 1636, Nicolais Almanach 1777, Büsching en v.d. Hagen 1795, Wunderhorn 1806 vgl. Marriage, Badische Pfalz no. 8, waar nog vele moderne lezingen zijn vermeld evenals in Köhler-Meier no. 236.