Rebels en beminnelijk

Brieven van Belle van Zuylen-madame de Charrière (1740-1805) aan Constant d'Hermenches, James Boswell, Benjamin Constant en anderen 1760-1805

Aan Benjamin Constant, oktober 1793

Ik stuur je alles wat ik ontvangen heb, beste Benjamin, en ik smeek je mij te vergeven dat ik ziek ben. Werkelijk, het is niet uit vrije keuze dat ik de hele nacht lijd in de plaats van te slapen. Vandaag was ik zo op van vermoeidheid dat ik met mijzelf te doen had, maar ik ben in zekere zin toch niet slecht gehumeurd jegens mezelf. Maar ik besef wel dat ik je ongeduldig moet stemmen, en als ik een jong en sterk iemand kende die evenveel van je hield als ikzelf en die niet dommer zou zijn dan ik, dan zou ik de edelmoedigheid bezitten je te zeggen: ‘Ga maar naar die persoon toe.’ Omdat het zo niet is, moet je mij en mijn kwalen maar geduldig verdragen. Gisteren heb ik een bad genomen en

[p. 106]

vanmorgen een laxeermiddel; morgen zal ik liet zo mogelijk allebei doen! Dat is geen prettig leven, maar daartegenover is er zo weinig nodig om mij plezier te doen. Ik ben degene die mij 's ochtends om 6 uur thee brengt, en daarmee aan mijn rampzalige nacht een eind maakt, bijzonder dankbaar. Ik was de heer de Charrière vanmiddag erkentelijk, omdat hij mij wat Gorani heeft willen voorlezen om mij in slaap te laten vallen! Ook je brief is een weldaad waarvoor ik zeer erkentelijk ben. Ik heb de onbegrijpelijk fijne glimlach van la Rieu gezien en haar vertrouwelijke ‘hum’ gehoord. Je bent heel grappig en heel lief en niemand ter wereld voelt dat zo als ik.

Vanavond kreeg ik een brief van Mme de Staël. Ze verbaast mij bijna bij iedere zin door een mengeling van vriendelijkheid en iets wat die vriendelijkheid weer bederft. Goedenavond. Ik ben erg op je gesteld.