Rebels en beminnelijk

Brieven van Belle van Zuylen-madame de Charrière (1740-1805) aan Constant d'Hermenches, James Boswell, Benjamin Constant en anderen 1760-1805

Aan Chambrier d'Oleyres, 17 april 1790

Zoals u zegt moet men voor het ogenblik de heer en mevrouw Necker en Mme de Staël^33. met rust laten - en bovendien voor mijn gevoel de letteren, de romans, de Meyers, de Céciles^34., want van alles wat niet met politiek te maken heeft, is de mode voorbij of onderbroken, en de mensen logenstraffen in werkelijkheid alle deugden waarmee men de mensen der verbeelding zou willen sieren. Hoe kan iemand op dit moment illusie wekken? Wie zou kunnen geloven aan de zuiverheid, de belangeloosheid, de dankbaarheid, aan de ziele-adel, die u zo graag geschilderd ziet? Laten degenen die dat in zich voelen, elkaar maar opzoeken, gesprekken voeren, elkaar schrijven, volgens mij is dat het beste wat ze doen kunnen. Dit gezegd zijnde, beveel ik mij ganz, sehr, of zum schönste bij u aan. Wordt dat niet zo ongeveer gezegd? Als mijn literaire ijver of een betere opinie over mijn medemens terug mocht keren, en als dat nieuwe enthousiasme iets op zou leveren, zal ik u snel als ingewijde confrater

33. Germaine de Staël verbleef in die tijd op het kasteel van haar ouders Necker-Curchot te Coppet bij Genève. Haar vader was minister van Financiën geweest onder Lodewijk xvi. Haar moeder had in de jaren die aan de Revolutie voorafgingen een van de meest geziene salons in Parijs; Germaine was daar in ‘opgevoed’. Zij trouwde met de gezant van Zweden in Parijs baron Eric-Magnus de Staël.

34. Meyer en Cécile zijn twee personages uit haar Lettres écrites de Lausanne.

[p. 82]

beschouwen, aan wie alles gezegd kan en moet worden. U hebt van mij geen geheimzinnigheid, maar wel verveling te vrezen.