Osman en Ophelia

Zesde toneel.

osman, ophelia, elane, therese, elfrid, arrax en Lijfwachten.

elfrid, in het opkoomen.

Mijn vorst! op uw bevel…..

osman.

Vermetel Prins! treed nader!....
Kent gij dit schrift?

ophelia, ter zijde.

Ik beef!

osman, tegen Elfrid.

Bloos niet, verfoeid verrader!...
Wat hoon! gij dingt uw' vorst - uw' Koning naar zijne eer,
Mijn gaede....

elfrid,schielijk, terwijl hij hem den brief terug geeft.

Hoon haar niet - eerbiedig haar, Mijnheer!
Dit schrift, ik beken 't, is 't mijne; en, als hier is misdreeven,

[p. 43]

 

Moet gij de schuld aan mij - niet aan uw gaede geeven;

 

'k Heb eerbied voor uw rang, gij voert hier 't hoog gebied,

 

Gij kunt mij straffen, maar - ik vrees uw straffen niet!

 

Vergun mij slechts één beê; en, mag ik die verwerven,

 

Dan troost ik mij mijn lot, en zal gelaaten sterven.

 

'k Heb reeds te lang geleefd; mijn hart grouwt voor eene aard',

 

Waarop onmenschlijkheid gestaag de deugd vervaart!

 

osman.

 

Wat eischt gij?.. Trotsche! uw taal moest mijne wraak ontsteeken!

 

elfrid, met gerustheid.

 

Een vorst wordt vaardig gram!... 'k wenschte u alléén te spreeken,

 

Verhoor deeze enkle gunst; maar - laat mijn reden vrij,

 

En, hebt gij ze aangehoord - vel vonnis over mij.

 

osman, tegen de overigen.

 

Men laate ons hier alléén!

Zacht tegen Therese.

 

Vriendin! bewaak mijn gaede;

 

Verlies haar niet uit 't oog, of vrees mijne ongenade! -