Nederduytsche dichten (1626-1638)

[p. 108]

VI Thaumantis.

(Uitg. 1638, bladz. 198; niet in 1626).

Lestmael int stilste van de nachten,¹
Als al dat leeft naer rust gaet trachten,
De my voor myn Liefs deure wachten

Mijn wackre min;

Ick riep: Godin, verhoort mijn klachten,

Ontsluyt uw' deur en laet my in.

Hoort eens de winden tsamen strijen,²
Tschijnt dat sy willen my benijen,
Dat my u doet by nachte vrijen

Mijn groote min,

Godin, hoe kant u herte lijen?

Ontsluyt uw' deur en laet my in.

Hoort eens den onbeleefden regen,³
Die deckt met water alle weghen,
Het schijnt, hy wilt my oock sijn tegen

In mijne min,

Ke, hertje, komt, laet u bewegen,

Ontsluyt uw' deur en laet my in.

Slaept ghy, mijn vreucht? Slaept ghy, Godinne?
Slaept ghy, Princes, die ick beminne?
Ontwaeckt, ontwaeckt dat ick troost vinne

In mijne min:

Ontwaeckt, ontwaeckt mijn Coninginne

Ontsluyt uw' deur en laet my in.

Ick sweer by regen en by winden⁵
Die tegens my haer kracht ontbinden,
Laet ghy my ongetroost verslinden

In mijne min,

Dat ghy my mergen doodt sult vinden

Hier voor uw' deur, of laet my in.

1 de, 3^e pers. imp.: deed, met ‘wackre min’ als onderwerp.

2 groote min is onderwerp.

3 ke, uitroeping van vreugde of aanmoediging: wel, welaan (passim bij Harduijn).

5 mergen, nw.: morgen.