Volledige werken (2 delen)

[p. 381]

Rowna.

[p. 383]

Rowna.
Eene fantastische legende.

de eerste uitgaaf van dit werk verscheen te antwerpen in 1845.

[p. 385]

Rowna.

‘Juifs, par Dieu frappés,
Ziugaras, Bohêmes,
Chargés d'anathèmes,
Follets, spectres blêmes,
La nuit échappés,
Glissez sur la brise,
Montez sur la frise
Du mur qui se brise,
Volez, ou rampez!’

- Victor Hugo. - Ballades. -

In het begin der vijftiende eeuw verschenen in Europa zekere benden zwervers, welke weldra over zijnen ganschen bodem verspreid waren. Deze landloopers waren kinderen van den Hindoustan en hadden hun vaderland verlaten, om zich te onttrekken aan de vervolgingen, welke daar tegen de Paria's woedden; nogtans beweerden zij uit Neder-Egypte voort te spruiten.

Daar, volgens hunne opgaven, hadden zij vooreerst het afgodendom verlaten, en door het goddelijk licht bestraald, de leer der Christenen omhelsd; maar Mahomed had hun weldra, met het zwaard in de vuist, zijne vreemde leer opgedrongen en onder het juk des Korans gebracht. De zegepralende kruisvaarders schaarden hen nogmaals onder het Christenvaan, maar waren om hunnen afval dusdanig op hen verbitterd, dat zij de rampzaligen naar Rome zonden, om daar den Paus over hunne geloofsverzaking vergiffenis af te smeeken. Het Opperhoofd der Kerk, alvorens die kwijtschelding te schenken, legde hun op, zeven jaren te zwerven, zonder op dons te slapen, om, alzoo boetende, Gods gramschap te vermurwen en der zaligheid waardig te worden. Daarom werd hun vooreerst de naam van boetelingen toegevoegd.

Geen bisschop, noch abt, welke hen niet met onderscheiding ontving; want die slimme bedriegers vertoonden bullen van den Paus, in dewelke allen prelaten bevolen werd, de boetelingen van geld, levensmiddelen en aanbevelingsbrieven te voorzien, wanneer zij zouden vertrekken om het pauselijk bevel na te leven.

De zeven jaren waren welhaast verloopen, en nog geen enkel boeteling keerde naar zijn vaderland terug. Dit verwonderde de geestelijkheid; zij wantrouwde en verachtte de verontschuldiging der Paria's, die beweerden, dat de zeven jaren zich gedurig vernieuwden.

De argwaan opgewekt zijnde, begon men de zeden en gewoonten der zwervelingen nauwkeurig te onderzoeken; men bevond niets dan huichelarij en ijdel bedrog, en was weldra verzekerd, dat noch de bullen des Pauzes, noch de oorzake der boete, noch de boete

[p. 386]

zelve, ooit anders bestaan hadden dan in de verhalen der Paria's.

Men ondervond ook, dat zij maar uitwendig Katholiek waren, en zich in schijn, aan alle gebruiken en gewoonten eens lands onderwierpen, terwijl zij onder elkander hunnen zeden en voormaligen godsdienst getrouw bleven.

Hun naam veranderde; in plaats van boetelingen, noemde men hen in Frankrijk Bohemers, dewijl men veronderstelde dat Boheme hun vaderland was. Onder dien naam staan zij het meest bekend, alhoewel men hen in Noorwegen, Tartaren; in Engeland, Gypsies; in Spanje, Gitanors; in Italië, Zingarissen; in Duitschland, Zigeuners, en in Nederland, Heidens placht te noemen.

Met hunnen naam veranderden hunne betrekkingen; in plaats van in steden en vlekken onthaald te worden, werden zij eruit gebannen en schandelijk verjaagd. Alsdan niet meer kunnende bestaan op de weldadigheid der meedoogende menschen, begonnen de Zigeuners zekere verachtelijke ambachten uit te oefenen, waaronder zij hunne rooverijen bedekten. Hunne vrouwen voorzegden het toekomende uit de plooien en lijnen der handen, en hunne dochters, hunne gitzwarte haren bevallig rond hunnen hals latende golven, betooverden de aanschouwers door hunne verleidende, doch laakbare dansen, welke zij met het gedommel van beltrommeltjes verzelden.

Hunne wanorde berokkende hun eindelijk den algemeenen haat; niet alleenlijk vervolgde men hen voor hunne rooverijen, maar ook voor de bovengemelde voorzeggingen en ontuchtige dansen, waarmede hunne vrouwen en dochters vele menschen begoochelden en van het zedig leven aftrokken. Deze vervolgingen werden allengs hoe strenger; het kwam zelfs zoo verre, dat men de Zigeuners in bosschen en velden najoeg, en dat er edicten uitgevaardigd werden, welke bewezen, dat een dier landloopers te dooden, zoo onlaakbaar was, als den hert, dien men nagejaagd heeft, af te maken.

Het is in deze dagen van ijselijke vervolging, dat de hier verhaalde gebeurtenis voorviel.