Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

Liedeken.
Ghesonghen op de selfde Feeste.

Op de wijse: O Fortuna vvanckelbaer.

,,HOe gheluckich is den Echt
,,Die den mensch tot als leert voeghen

[p. 266]

 

,,Daer de liefde is op-recht

 

,,Want daer is rust, en vernoeghen,

 

,,Maer de nijt,

 

,,Tvvist, en strijt

 

,,Doet altijt

 

,,De herten vroeghen.

 

 

 

Lof staet, die in een lichaem

 

Weckt tvvee sielen door Godts crachten,

 

Die onsterf'lijck maeckt den naem

 

Van gheslachte, tot gheslachten,

 

Daer door min

 

Ver-eent in

 

Hert, en sin,

 

Wil, en ghedachten.

[p. 267]

 

Wel u dan, die desen staet

 

VVt oprechte liefd' aenvaerde,

 

Naer Godts vville, vvoort, en raet,

 

Wast nu, en vermeert de aerde:

 

,,Baert vry vreucht

 

,,In u jeucht,

 

,,Maer hout deucht

 

,,Altijt in vvaerde.

 

 

 

,,Laet de liefd' van u niet gaen,

 

,,Soo salt saet van u beclijuen,

 

,,En ront om u tafel staen,

 

,,Ghelijck tacken van Olijuen

 

,,Tvvee-dracht quaet,

 

,,Tvvist, en haet,

[p. 268]

 

Wilt hoet gaet,

 

Altijt verdrijven.

 

 

 

Dat u namen vvijt verspreyt

 

Blijuen om der aerden svveuen,

 

Oock gheluck, en salicheyt

 

Wil u Godt almachtich gheuen

 

Die hier naer

 

Salich paer

 

V te gaer,

 

Ion' d'eeuvvich leven.

FINIS.