|
| |
| |
| |
Epitalamion.
Ter eeren vanden wijsen ende seer Edelen Heere mijn Heere Petrvs de Waha. Heere van Astroff. &c.
Ende de eerbare ende Edele Dochter. Me-vrouwe Cornelia van Stembor.
PRijsbaer, en loflijck, is ghevveest van eeuvv', tot eeuvv',
By Grieck, Carthagenoys, Romeyn, Pers, en Hebreeuvv,
Den houvvelijcken staet, daer menich Coninck-rijcke
| |
| |
Door is ver-eent in vred' die veele grouvvelijcke
Oorloghen heeft gheslist, Tyrannen vvreet ghetemt:
En tot Cristen gheloof ghebrocht veel volcken vremt:
Soo dat den Echten staet, die vveerdich is te loven,
Meest alle staten gaet in heerlijckheyt te boven,
Die is t'beghin van al, vvant Godt een groote cracht
Door desen staet stedts vverckt, voor't teelende t'gheslacht
Maeckt onverganckelijck den naem van die hem eeren,
Heeft m'hem Abrahams saet hier door niet sien vermeeren
Ghelijck het sant der Zee, oft gh'lijck aen't Firmament
T'ontallijck claer ghestert; dest'heydens volck bekent
Iet Goddeljjckx te sijn, de houvvelijcken deuchdich:
Waerom d'oud' Grieken eer, op hun bruyloften vreuchdich
Aen riepen Hyminë als Godt van desen staet,
Voorseggend' vvt de claert der lichten, goet, oft quaet
| |
| |
Het houvvlijck vvesen soud'. Soo hebben d'oud' Romeynen,
Thalassum oock ghe-eert, ghelijcker veel noch meynen.
Maer vvy die Crist'nen sijn alleenlijck gheven d'eer
Die is der Goden Godt, en al der Princen Heer,
Wiens naem, en Heerlijckheyt, de hem'len nauvv'lijcx connen
Omvanghen: vvelcken Godt vvil gheuen ende jonnen
Aen uvve edelheyt, nu oock door Echt ver-eent
Soo veel gheluckx als hy oeyt mensch hier heeft verleent:
Dat hy ontsluyt voor u de schadt-kiest sijnder gauen:
Dat hy vermeer u saet, u heerlijckheyt, en hauen,
In ouervloedicheyt, soo hy Abraham ded',
Op dat ghy t'saem vernoeght in liefde, rust, en vred',
Veel eeuvven leuen moeght op dat ghy vvordt verheuen
Door vvijsheyt, die hy u in overvloet sal gheuen,
Soo ghy die maer van hem begeert, en haer nemt vvaer,
| |
| |
Volherdende in deucht, en ghy sult vveerdich paer,
Ghelijck den olm, en veil, soo langh vereenicht blijuen
Tot dat gh'u kinders siet als spruyten van Olijuen
Aen uvve tafel staen, tot dat ghy noch naer dien
Kints kinders van u saet, tot t' derde liet sult sien,
,,Sijt vruchtbaer dan, nemt toe, vvast, en vervult de aerde,
En desen Echten staet, vvilt houden t'saem in vvaerde
Op dat den seghen Godts van uvve edelheyt
Heer Bruydegom, en Bruyt, tot gheenen keer en scheyt
Op dat gy naermaels vveer met vreucht eens moeght versamen
Daer elck siet de ghenaed' in't eeuvvich leuen Amen.
FINIS.
| |
Hieroclis ex lib de nuptijs.
Maximè necessaria est oratio de nuptiis. Vuiuersum enim genus nostrum ad Societatem natum est. Prima autem & praecipua societas est, quae per nuptias initur. Nam ciuitates sine familiis esse non possunt: & familia profectò innupti manca est: integra autem, & perfecta illius, qui nuptus fuerit.
|
|
Auteursrechtvrij