Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 237]

Epitalamivm.
Ghemaeckt ter eeren vanden acht-baren en wijsen Heere H. Hendrick vander Stock,
ghetrouwt zijnde met Iouffrouw Maria Stevens.

LEst had den swerten nacht, door Lethes stillen stroom
Mijn flickerich ghedacht verkeert in eenen droom,
My docht stracx dat ick was in een schoon groene pleyne,
Daer claer sprongh' als Cristal Castalides fonteyne
Waer by Apollo stont in't midden vande ses
En dry ghesusters schoon, ghenaemt d' Heliades,
Wiens vingherkens vol lofs de snaren deden spreken,
Waer van t'ghegalmte soet de wolcken scheen te breken,
Tot wien een snelle vrouw gheloopen quam, wiens cleet
Met ooghen, ooren, en met tonghen wijt, en breet

[p. 238]

 

Besaeyt was soo my docht, die tot hun sprack dees reden:

 

Goddinnen sijt ghegroet, ick ben ghekomen heden

 

Wt de beroemde stadt daer Schaldis t'water heerst

 

Wiens groene goluen eer An-vverpen t'drijft-sant eerst

 

Daert Keyserlijck ghebouw nu vast op staet ghegrondicht,

 

Daer is in echt versaemt, en Bruydegom vercondicht

 

Den tweeden Amphion, die Orpheus is ghelijck

 

In ware wetenschap, wijsheyt en Reden-rijck,

 

Terstont begonden sy soo hemels t'saem te spelen

 

En songhen fijnen lof met sulcken soet, en elen

 

Volmaeckte keelkens doen, dat sy beweghden siel

 

En lichaem door de vreucht, waer van ick dit onthiel:

 

 

 

Hem comt den roem den loff en meer,

 

Den Lauwer-crans oock mede,

 

Den STOCK waer op dat steunt de eer

 

Der Keyserlijcke Stede.

[p. 239]

 

Waer med' ick sijnd' ontwaeckt was vol ghedachten vremt,

 

Hoe Orpheus door sijn spel wree dieren heeft ghetemt,

 

En oock hoe Amphion door soetheyt sijnder snaren

 

De muren om de Stadt van Theben de vergaren:

 

D'welck was dat hy t'rouw volck heeft wijselijck gheset

 

Een goede Policy, en Borghelijcke wet.

 

En denckende op d'liedt, viel my stracx in, dat desen

 

Den nieuwen Bruydegom heer VANDER STOCK moest wesen,

 

VVaerom ick greep mijn pen om lof te dichten strack

 

Van hem, maer laes wat wast ick kende my te swack,

 

VVant hy niet alleleen dees twee en gaet te bouen:

 

In braef welsprekentheyt, en wijsheyt weert om louen

 

Maer t'schijnt-men Senecam vol wijsheyt in hem siet

 

Soo van Pithagoras is te gheloouen iet.

 

VVaerom dat ick my niet en wilde onder winden

 

Te dichten sijnen lof maer slechtlijck ick versinden

 

Een g'luck wenschingh' in sted', soo ghy sult hooren nu:

[p. 240]

 

Heer Bruydegom, en Bruyt, ick wensch, ick jonne u

 

Soo veel gheluckx, en heyls, als ghy sout seluer wenschen

 

Die alree hebt tot u de herten van de menschen

 

Ghetrocken door u deucht, ghelijck den Amber t'stroo,

 

De welck u wenschen oock, de welck u jonnen, soo

 

Veel voorspoets, en gheluckx, als can den hemel gheuen,

 

Die u verleen hier vred', en naermaels d'eeuwich leuen.

FINIS.

Semel consituendum est, quod vitae genus eligendum
Solitarium an Sociabile: illud, cum paucis hoc cum multis.

Ivstvs Lipsivs.