Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 152]

Liedeken.
Manalck gansch bedroeft om Meliboeus verdriet
Soeckt te beweghen self zijn Laura door dit liet.

Op de wijse: Minsaem beldeken Amoreus.

HAest u op maghet t'is meer dan tijt/
Volbrenght nu t'ghene daer
Ghy dickmaels om ghebeden sijt/
Van u lief/en dienaer/
Die swaer//pijn lijt/en smerte
In't herte//met veel verdriet/
Sijn leven//te gheven
Acht t'ieven//als niet/
Jonck-vrouwe//sijn trouwe/
En rouwe// aensiet.

[p. 153]

 

Ghelijck den gulden daghe-raet/

 

Als hy uyt Tethys schoot/

 

Schoon/ende lieffelijck op gaet

 

Blosende roosen-root/

 

Die t'groot// aerdtrijck gheeft claerte

 

Schoon maerte//soo is het met dijn

 

O deuchdich//seer jeuchdich/

 

En vreudich//aenschijn/⁺

 

V wesen// can desen

 

Ghenesen//sijn pijn.

 

 

 

Aerdich maecksel Goddinnelijck⁺

 

Coralen rooden mont/

 

Met we ooghskens minnelijck

 

Ghy iders / hert door-wont

 

En jont//elck vreught naer wensche/

 

Elck mensche//prijst bequaem

 

V reden//vol vreden

 

En seden//minsaem/

+ Forma donec mulieribus adest, diliguntur ab adolescentibus.

+ Terenti.
Quippe forma impulsi nostra nos amatores colunt:
Haes vbi immutate est, illi suum animum alio conferunt.

[p. 154]

 

⁺ Noch meere//u eere

 

En teere//lichaem.

 

 

 

En slacht Anxaretha niet

 

Die schoon/maer moedich was

 

Sy brocht Iphis tot sulck verdriet

 

Dat hem de doot ghenas:

 

Maer ras//heeft sy loon creghen

 

Beweghen//laet u sijn clacht/

 

Door smerte // t'vals herte/

 

Dees perte//bedacht/

 

Ick meene// t'was eene

 

Van steene//niet sacht.

 

 

 

Als een verhidt/wilt Herte snaeckt

 

Dorstich / naer een fonteyn/

 

Alsoo oock uwen minnaer haeckt

 

Naer u Princers alleyn/

 

Die reyn//liefde u draghet/

+ Ouid. Metam. l. 14.
In insula Cypre Anaxarete virgo fuit, ex progenie Teucri, quae sorma caeteras puellas longè superabat. Verùm vt pulchritudo eius fuit excellentissima, sic à virorum consuetudine prorsus abhorruit. Cùm igitur Iphis eam ardentissimo prosequeretur amore, nec aditus ad virginem ipsi pateret, in tantum dolorem incidit, vt noctu ante fores puellae seipsum sus penderit. Haec autem iuuenis funus aspiciens in saxum commutata est.

[p. 155]

 

Schoon Maghet maeckt t'eenighen keer

 

Dat sijne//swaer pijne/

 

Verdwijne//doch eer

 

D'alende//ten ende

 

Hem schende//noch meer.

FINIS