Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 129]

Liedeken.
Naer dat Augustus had den Prins ghebrocht om t'leuen,

En dat Grisella was als een Princers verheuen,
Ghe-erft in al zijn goet: soo songh dit t'Herderij,
Eerst met den droeuen droef, nu met den blijden blij.

Op de wijse: Door een bosch quam ick ghere'en.

,,T'Vreuchdich verblijden
,,Volghet naer⁺
,,Het droeuich lijden,
T'blijckt hier claer
Aen dese dinghen,
Dus vvilt nu singhen,

+ Ghesonghen van de Herders in het selfste Spel.

[p. 130]

 

En vrolijck springhen

 

Al te gaer

 

Een schamel schaep-herdersse

 

Ons Grisella fris

 

Een moghende Princersse

 

Nu ghevvorden is.

 

 

 

⁺ Sy heeft ghenoten

 

Groote loon,

 

Den Prins ghestoten

 

Vanden troon,

 

Sy is verheuen,

 

En daer beneuen

 

Is haer ghegheuen

 

Sijn rijck en croon

+ Horat.
Saepius ventis agitatur ingens Pinus, & celsaegrauiore casu, Decidunt tuvres, feriuntque summos Fulmina monteis.

[p. 131]

 

Wel hem die sijn natuere

 

Soo bedvvinghen can

 

Dat hy het soet naer t'suere

 

Eens mach smaken dan.

 

 

 

Hy onuerduldich

 

Had vercracht

 

Haer, en onschuldich

 

Om-ghebracht

 

Die sy besiende,

 

En seer beminde,

 

Midts hy haer dinde

 

Dach, en nacht

 

Maer hare lijdsaem-heden

 

Vroken, Tyters bloet

[p. 132]

 

Door deucht heeft sy vertreden.

 

s'Princen hooghen moet.

 

 

 

Wel aen dan schoone

 

Maeghden teer

 

,,Bevvaert u croone

 

,,Dats' u eer,

 

,,Die in gheen stonden

 

,,Wilt dit door-gronden

 

⁺ ‘Wort vveer gheuonden

 

,,Immermeer.

 

,,Deucht can den mensch groot maken

 

,,Dies vveer-staet het quaet

 

Op dat ghy moeght gheraken

 

Dus tot hooghen staet.

FINIS.

+ Virtutis Laus. Solis vt, in solo motis; constantia constat;
Constans virtutis vis in agendo sita est.