Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 126]

Liedeken.
Grisella songh dees droeue clacht

Als Lucius haer had vercracht,
Die haeren Tyter inder nacht
Bloet-dorstich noch had om ghebracht.

Op de wijse: Nu ick de vverelt ken.

WAt is de vverelt doch?
Dan een Pandoras doos,

[p. 127]

 

Vol vvreetheyt, en bedroch⁺

 

⁺ De menschen quaet, en boos,

 

Ia de Heeren,, des lans,

 

Vol on-eeren,, te hans

 

Leuen Goddeloos.

 

 

 

Mocht u onkuysheyt heet⁺

 

Niet vvorden vvt gheblust?

 

Dan dat ghy Prince vvreet⁺

 

My nemen moest mijn rust?

 

Moest ghy schenden,, mijn jeucht

 

Om te enden,, mijn vreucht?

 

O vvat booser lust.

 

 

 

Ghy hebt tot dit misdaet⁺

 

Tyrannich noch vervvoet,

+ I. Lipsius.
Quae fraudes passim, libido, luxus? & ad summam ea omnia, quae exitio esse cuicunque statui solent, & debent.

+ Ghesonghen in het Spel van Grisella gespelt op de Camer van den Olijf-tack.

+ Ioan. Ovven.
Quod rarum non carum.

+ Paradoxon.
Commune est vitium, tamen est nil carius illo: Res vilis Virtus, rara sit vsque licet.

+ Meta. I. 13.
Et humano concretam sanguine Barbam.

[p. 128]

 

Als Polyphemus vvreet,

 

Ghedorst naer menschen-bloet,

 

Heel Toscanen,, ont'eert,

 

En in tranen,, verkeert

 

Mijn ghenuchte soet.

 

 

 

O Cesar ghy sult vvis

 

V stooren als ghy hoort,

 

Wat my ervaren is,

 

Daer by dees grovvsaem moort,

 

Ick vveet seker,, dat ghy

 

Den vvet-breker,, hier by

 

Haest sult helpen voort.

FINIS.