Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

Liedeken.
Tytirus die beclaeght dat hy mint die hem haet,
En haet die hem bemint, ghelijck het meest al gaet.

Op de wijse: En hebde ghy niet ghesien:

WAnneer Aurora bloot
Schoon glansich roosen root,
Op comt uyt Amphytritons schoot:

[p. 89]

 

En Phoebus blickt,

 

Mijn Vee verquickt,

 

En huppelt ras,

 

Langhs het groen gheclauert gras.⁺

 

 

 

Mijn Bocxkens al-te-gaer,

 

Loopen de Geytkens naer,

 

Elck soeckt met vreucht, een vvederpaer,⁺

 

Maer ick heylaes,

 

Ligh' dan by-naes

 

Door druck versmacht,

 

In mijn diep, verlieft ghedacht.

 

 

 

De moeder vande min,

+ Gesonghē in't selffte Spel van Hercules.

+ Amator.
Spes incerta, timor constans, fugit iua voluptas, Gaudia moesta, dolor dulcis; amatus amor.

[p. 90]

 

Brenght my dan inden sin

 

De schoonheyt van mijn Herderin

 

En vvreedicheyt,

 

D'vvelck my bereyt

 

Sulck een torment

 

Dat de doot sal vvesen d'ent.

 

 

 

⁺ Want die my geiren siet,

 

Die en mach ick luchten niet

 

En die ick minne voor my vliet,

 

Snel als een ree,

 

Des ick in vvee,

 

Midts ick haer derf

 

Hondert duysent dooden sterf.

+ Secretum amoris.
Rarus amator amans: vt amere in amabilis esto Omnibus; à nulla, vis vt ameris? ama.

[p. 91]

 

Vreest Nymphe dat in't vvout

 

Veel dertel Saters stout

 

Haer berghen in het dickxt van't hout,

 

Keert bidd' ick keert,

 

Ghy vvordt ge-eert

 

Van my altijt,

 

Vvven dienaer eens verblijt.

FINIS.