Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 85]

Liedeken.
Siluia die beclaeght Tytirus ontrouw snoot
VVanhopende van troost, wenscht eynd'lingh om de doot.

Op de wijse: Mijn Schipken dat valt om, &c.

MOordadich wicht
Cupido Godt der minnen/
Ghy hebt mijn hert doorwont/
Met eenen schicht/
Die my berooft van sinnen/⁺
En maeckt my onghesont/
Soo mijnen mont
Nu langher noch moet derven
T'soet gekus// van Tytirus/
Soo moet ick droevich sterven.

+ Ghesonghen in het Treur-spel van Hercules.

[p. 86]

 

Ghy die soet stroomt

 

Cristale claer revierkens/

 

Ghebloemt soet-reukich velt/

 

Bergh/en gheboomt

 

Vol dertel wilde dierkens/

 

V altesaem verselt:

 

En hem vertelt

 

Mijn droef ellendich leven/

 

Weer-schalt nu//oft hy door u

 

Sijn Nymphe troost woud' gheven.

 

 

 

Zephirus ras

 

Ghy moet den Echo draghen

 

Op uwe vleughels breet/

 

Sweeft langhs het gras/

 

Mischien hy sal u vraghen

 

Van my het recht bescheet/

 

Wilt door mijn leet

 

Tot medoogh hem vermanen

[p. 87]

 

Af belt hem//mijn flauwe stem/

 

En menichte van tranen.

 

 

 

Och ydel hop'

 

Met recht ick u beschuldich

 

Oorsaeck van mijn verdriet/

 

Ghy slacht het nop'

 

Dat visschers maeckt gheduldich

 

Al en vanghen sy niet/

 

Selden men siet

 

Dat een als ick verlaten

 

Weer raeckt in//haer vryers sin/

 

Als min verkeert in haten.

 

 

 

Comt dan o doot

 

En wilt niet langher toeven

 

Ghebruyckt u Tyranij/

 

Laet my t'is noot/

 

V vreede schiechten proeven

[p. 88]

 

Daer niemant van is vry/

 

Maer wilt in my

 

Noch soo veel adems sluyten

 

Dat t'lichaem//den moorders naem

 

Doot sijnde/noch can uyten.

FINIS.