Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 92]

Liedeken.
Dat niemant min, ont-comen can
Ghetuyght dit fabelken van Pan.

Op de wijse: Corante Phylis.

O Cupido vvie had u cracht
Te voren oyt soo groot gheacht,
Al sijt ghy cleyn, kindts, ende blint,
De groote Goden ghy vervvint.

[p. 93]

 

Den bock-godt Pan door schalckheyt vvert⁺

 

Met uvven pijl ghevvont in't hert,

 

Als hy u cracht eens proeuen vvouvv,

 

Maer voor de daet, quam het berouvv.

 

 

 

Syringa hups, in deuchden rijck,

 

In schoont de Iacht-Goddin ghelijck,

 

Want vvie dees maeght sach Iaghen ras.

 

Die meynden dat Diana vvas.

 

 

 

Den ermen Pan ghevvont van t'vvicht,

 

Aen siend' haer vrindelijck gesicht,

 

Heeft dese Ionghe schoone maeght

 

Verlieft, allomme naer gejaeght.

+ Syringa Nympharum, Naiadumque speciosissimam, cũ Pan Demogotgonis filius adamasset, & eam persequens vsque ad Ladonem Arcadiae flumen, compulisset, ipsa, ne vi castistatem deponere cogeretur, sororum auxilio in arundinem conuersa est, ex qua Mercurij fistula deinceps cōficiebatur.

[p. 94]

 

⁺ Syringa recht als Dafphne de

 

Die voor haer eer en maeghdom stre:

 

Apollo rakende dit dier

 

Wert eenen groenen Lauvverier.

 

 

 

Alsoo voer Pan oock meer oft, nim,

 

Soo haest als hy haer haelde in,

 

Haer grijpende by Ladons vliet,

 

Omhelsde laes! een hant vol riet.

 

 

 

Wat baete hem sijn droef gheclach

 

Dat hy mismoet ten Hemel sach,

 

Hy maeckte daer sijn Pijp doen af

 

Die hy den naem Siringa gaf.

FINIS.

+ Ghesonghen in't Spel vā Pan en Syringa.