Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 11]

Sonet.

ONs Neder-lantsche vreucht, ons aengheboren reden,

Ons Musae onvolmaeckt, met ander tael becladt,

Wordt nu (door Godts ghenaed') verheuen, en hervadt,

Soo hoogh, soo schoon, soo fraey als oyt Poëten deden.

Den Neder-lander mach, Parnas' nu vvel betreden,

En singhen liedt, op liedt, vvt sijnen eyghen schadt,

Oft spreken redens-vloet, cloeck in sijn tale pladt

Die hem hier is bereyt bijt' tacxken schoon van vreden.

De nutte Oli vedt, baert hier een soete vreucht,

Die sy door Ysermans, is vverckende in deucht,

Hem vindende bequaem, om const, op const te baren.

Ghelijckmen hier mach sien, in dese sijne daet

Die onse Poësy geeft reghel, sin, en maet,

Des m'hem vvel bidden mach in const soo voort te varen.

Raept vreucht, wt deucht.