Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
AuteursrechtvrijStemme: Op eenen nacht als Ioseph soude rusten. (ofte) Ie souffrirez Philis sous vôtre empire.MAria suyver Maeght wert gepresen
Dat u al herten minnen dagh en nacht
Over t'geluck door u aen ons bewesen
Wanneer den Engel u de bôdtschap bracht,
Dat eeuwigh Vaders woort naer onsen wensch
In u suyver lichaem sou worden mensch.
2. Doen ginght g'u Nicht besoecken met verlangen
| |
[pagina 217]
| |
Elizabeth die met ootmoedigheyt
En groote blijschap u heeft ontfangen
De vrucht uws lichaems zy gebenedijt.
Waer naer het kint Joannis innigh dorst
Die doen wiert vande erf-sonde verlost.
3. Dat mensch geworden woort Godts Soon verheven
Baerden gy suyver Maeght in Bethlêems stal
En hebt den mensch soo weer gegeven
Dat hy verloren hadt door Adams val,
Den aengenamen vrede wier hier verklaert
Van d'Engels aen de menschen op der aert.
4. Met groot ootmoedigheyt gonckt gy op-dragen
Dit kintjen zijnde veertigh dagen oudt
'T was tot sijns Vader wel-behaegen
Den ouden Simeon hem hier aenschouwt,
Die hy omhelsden met een liefde groot
Van blijschap wensten hy doen naer sijn doodt.
5. Met iever socht gy hem, zijnde verloren
| |
[pagina 218]
| |
Binnen Ierusalem op t'selve pas
Als hy was onder de Doctoren
Die hy seer heylighlijck leerende was,
Wat groote blijschap smaeckten u reyn hert
Als dit lief kint van u gevonden wert.
6. Eylaes wat droefheyt moest u hert besueren
Wat druck en hanghst voelden u reyn gemoet
Als Iesus gonck in't Hofken treuren
Sweetten van droefheyt water ende bloet,
Nochtans met liefde leedt gy dese pijn
Op dat den mensch door hem verlost mocht zijn.
7. Ach ach wat pijn quam doen u hert doorgronden
Als uwen Soon wiert van de Ioden vreet
Seer vast aen een collom gebonden
Om in veel pijn te boeten Adams leet,
Van droefheyt heeft u suyver hert getreurt
Als gy hem saeght met roeden heel verscheurt.
8. Wanneer de Ioden uwen Sone kroonden
| |
[pagina 219]
| |
Met scherpe dorens op sijn heyligh hooft,
Pilatus hem voor 't volck verthoonden
Zijnde van 't menschelijck gedaent berooft:
De dorens die hem wonden vreet en fel
Wonden ô Maeght u hert en ziel seer snel.
9. Wat overvloet van tranen sagh men leken
Als uwen Soon gonck treden naer Calvaer,
Daer hy in sweet en bloet besweke
Met s'werelts last belaen, dien hem viel swaer;
Gy volghden hem helaes vol bitter smert,
Het sweerd' van wee doorsned' u ziel en hert.
10. Wat droeven weedom quam u hert doorknagen
Als uwen lieven Soon van 't Iodts gespuys
Met plompe nagels wierd' geslagen
Door handen, voeten, en gehecht aen 't Cruys,
Gy bleeft daer onder staen vol traenen-vloet,
Op u soo drupten dat onnoosel bloet.
11. Maer als gy uwen Soon nu saeght verresen,
| |
[pagina 220]
| |
Hoe was uws Moeders hertjen doen verblijdt,
Gy saeght sijn soet en minsaem wesen
Schoon en claer blinckende boven den tijdt,
En vergeselschapt met veel zielen snel,
Die hy bracht uyt het voorgeborght van d'hel.
12. Gy saeght hem blijdelijck ten Hemel vaeren
Tot sijnen Vader door sijn eygen macht,
Vergeselschapt met groote schaeren
Die hy met vreught heeft in sijn Rijck gebracht,
Alwaer hy eeuwelijck seer triumphant
Sal sitten aen des Vaders rechte hant.
13. Wat groote blijschap quam u hert doorgronden
Wanneer dat u ô suyver Maghet reyn
Den heyligen Geest wierde gesonden,
En oock aen al d'Apostels in 't gemeyn,
Van liefde scheent gy te versmilten hier
U Ziel die queelden door dit minne-vier.
14. U Hemelvaart die komt ons al verblijden,
O Moeder Godts Hemelsche Koningin!
| |
[pagina 221]
| |
Om dat gy rust ten eeuwigen tijden
Naest uwen Soon, die ick soos eer bemin,
Daer u de Engeltjens dienen met vlijt,
Die voor ons all' een Voorspraeckersse zijt.
15. Gy wierd gekroont, ô suyver Maget schoone!
Van d'Alderheylighste Dryvuldigheyt,
Dochter des Vader, Moeder van den Soone,
Bruyt des Heyligen Geest vol Majesteyt;
Wy bidden u, ô Mid'laers' van vrede!
Treckt toch ons hert en ziel ten Hemel mede.
|
|