Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden

De Ziele wort van den Bruydegom vermaent over haere cleynmoedigheyt.

Stemme: De werelt die heeft my mijn hert gestolen.

AEnhoort mijn lieve Bruyt terstont eens weenen
Het scheynt dat sy my wonderlijck bemint
Maer soo haest als sy ondervint,
Dat ick mijn gratie haer eens kom ontleenen,
Heel desollaet is sy tot kracht gesint.

2. Is dan de liefde van een Bruyt gelegen

In soo den Bruydegom absent te zijn
En hier te dragen t'Cruys alleyn,
Wilt my verlossen Heer, ach komt my tegen
Want in dat strijden vind' ick groote pijn.

[p. 165]

 

3. Wel meynt gy Bruyt altijdt in rust te leven

 

Daer ick aerbeyden dry-en-dertigh jaer

 

Ten magh alsoo niet gaen voorwaer,

 

Gy moet oock vlees en Bloet ten besten geven,

 

Soudt gy met my vereenight zijn hier naer.

 

4. Ick wil ô Bruydegom! hier wel wat lijden

 

Maer ick ben een soo krancke creatuer

 

Gedenckt dat t'lijden my valt suer

 

Want meestendeel sendt gy dat by ontlijden

 

Weest toch gedachtigh mijn krancke natuer.

 

5. Soud' u mijn Cruys niet mogen ambrasseren

 

Waer aen ick stierf voor u de bitter doodt

 

Bruyt in soo veel tormenten groot,

 

Die my om u uyt liefde quam verneren,

 

Wiert mensch, om u te helpen uyt den noodt.

 

6. Wel is't dan Bruydegom soo u behagen

 

Dat ick sal lyden quellingh ende pijn

 

En kan't immers niet anders zijn,

[p. 166]

 

K'sal my dan stellen om het Cruys te dragen,

 

Wilt my verstercken door u liefde reyn.

 

7. Alsoo hoor ick ô Bruyt! veel liever spreken

 

Als dat gy spraeckt tot my den eerste keer

 

Omhelst het Cruys tot mijnder eer,

 

Mijn gratie sal u nimmermeer ontbreken,

 

Vervoordert u in deughden meer en meer.