Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
AuteursrechtvrijStemme: Tot u zijn al de begeerten mijns herten.ACh ach wat zijn dit voor droevige tijden
Die een Godtminnende ziele moet lijden,
Als Godt sijn licht,, Ontreckt uyt haer gesicht,
| |
[pagina 162]
| |
Waer med' hy haer dickwils hadt beschoncken
En door sijn liefde nu zijnde heel droncken,
Haer laet gewis, Alleen in duysternis.
2. Ick die eertijts in volle wellusten
Op Jesus borst met Joannis mocht rusten,
En dronck den most,, Van die my heeft verlost,
Quelende door dêes aengenaem pijnen
Die my in liefde schier dede verdwynen,
Ben nu alleen,, Soo dorr' als eenen steen.
3. Mijn ziel die dickwils door d'innige smerten
Sprack met den Bruydegom herte aen herte,
Als mijnen gront,, Door sijn liefd' was heel doorwont,
Wort nu door menighvuldigh tentatie,
En in't gebedt,,Als een dor' hout geset.
4. Eylaes waer zijn die verlichtende straelen
Die Godt hier over mijn ziele liet dalen,
Dien soeten schicht,, Die doorvloeyde al mijn gevricht
| |
[pagina 163]
| |
Waer is den soeten hemelschen segen
Die ick van Godt voor niet hadt gekregen,
De soete vlam,, Die mijnen geest in nam,
5. Ach Jesus moeten al dese genuchten
Voor eeuwigh uyt mijn ziele gaen vluchten
Moet ick altijt,,Smacken dêes bitterheyt,
Een straeltjen van u soet minnelijck wesen
Kan mijn bedroefde ziele genesen,
Godt der heir-kracht,,Versterckt toch mijn onmacht.
6. Waerom zijt gy gevlucht mijnen beminden
Keert weer, keert weer, oft weest gelijck de Hinde,
Die als sy vliet,, Seer dickwils omme siet,
Ach siet toch om, en wilt my niet afwijcken
Helpt my ô Bruydegom! eer ick beswijcke,
Versterckt my Heer,, Want ick en kan niet meer.
7. Schept moet ô Bruyt! ick sal u verstercken,
Siet oft u pijn,, Gelijck is aen de mijn,
| |
[pagina 164]
| |
Gy moet immers om mijn liefde wat lijden
Soudt gy u eeuwelijck met my verblijden,
Strijdt kloeck en vry,, Mijn gratie staet u by.
|
|