Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
Stemme: Helas je suis abandonné. (oft) O valsche werelt vol bedrogh.ALs t'Avontmael gehouden was
Ginck Iesus naer het droevigh hofken treden,
Petrus, Iacobus, Ioannes mede,
En sprack tot hun dees woorden op dat pas:
Men sal den Herder gaen verslaen
Verstroeyt soo sullen al de schapen gaen
Gy lieden sult alle verergert wesen
In mijn pijn en ellent,
Oock sult gym y mits desen
Verlaten in torment,
2. Petrus antwoorden ô soeten Heer,
Al waert dat sy alle verergert saten
K'en sal u nimmermeer verlaten;
Maer Iesus sprack, ô Petrus roemt niet meer!
Want eer dat krayen sal den Haen
Dry mael sult gym y verloochenen gaen
Zijnde dan t'samen in 't Hofken getreden,
Soo wiert den soeten heer
Bevangen met droefheden
Door al sijn leden teer.
3. Hy sprack verwacht my hier int' gebedt:
Mijn Ziel is droevigh totter doodt met reden,
En is wat weeghs van hun getreden,
Daer hy vvirt vol van bitterheyt geset,
Zijnde dan plat ter aert gestreckt
Die hy met droeve tranen overdeckt:
Hy riep, ô Vader! is't toch mogelijcke
Wilt desen Kelck der doodt,
Doch laten van my vvycken,
Troost my in desen noot.
| |
[pagina 56]
| |
4. Doch vvilt gy dat ick hem geniet,
K'en vvil u lieven Vader niet gebieden,
K'en wil de doot oock niet ontvlieden,
Dat dan niet mijn maer uwen wil geschiet:
Comt, comt, ô Sondaer! hier met spoet,
En wast u Ziel in desen tranen-vloet,
Siet uwen Meester schudden ende beven
Door groote bangigheyt,
Het bloet dat quam gedreven
Door al sijn aders uyt.
5. Want hy voorsagh den swaren last
Op hem genomen al des werelts sonden
Dat Godt was in sijn eer geschonden,
Die hy moest repareren op dat pas,
En dat sijn lijden en sijn pijn,
Aen menigh Ziel noch sou verloren sijn
De grootheyt vande sonde niet te bepalen
Sijns Vaders weerdigheyt,
En dat hy moest betalen
Aen sijn rechtveerdigheyt.
6. Naer desen soo bloedigen strijt
Gonck Iesus naer sijn lief Apostels treden
Die hy vint slapende sprack met reden
En cont gy waecken niet een uer met my,
Eylaes den geest is wel bereyt;
Maer 't vlees is kranck dat levert altijt strijt,
Dus waeckt en bidt ô mijn Apostels alle
Op dat gy niet en mocht
In quaey becoringh vallen:
Want u naeckt swaer aentocht.
8. Doen gonck Iesus met groot ootmoet
Weer ten gebedt met d'aensicht plat ter aerden,
Bidt sijnen Vader als voor met vvaerden
Besproeyt de aerd' met vvater ende bloet:
O sondigh hert u driften temt!
Siet hoe dat Iesus hier in tranen svvemt
| |
[pagina 57]
| |
Betert u leven en doet penitentie,
V sonden hier bevveent
Vyt heel uvvs hert en vvenschen
Eer gy voort heel versteent.
9. Hier leyt den minnelijcken Heer
Besvveken heel in svveet en bloet vvilt mercken
De Godtheyt quam hem hier verstercken,
Dus gonck hy vveder voor den tvveeden keer,
By sijn Apostelen bemint,
Die hy eylaes vveder slapende vint,
Heeftse vermaent met minnelijcke reden,
Naer Goddelijcken heys
En ginck vveer ten gebede
Al voor de derde reys.
10. Hy bidt vveer op de selve vvys
Aen sijnen Vader in soo droeve stonden
Den Vader heeft hem af gesonden:
Een Engel die hem troosten quam naer heys,
En hem verstercken om met vlyt
Kloeckmoedigh te aenveerden desen strijt,
Dus gonck hy by d'Apostels met verblyden,
Slaept mijn Apostels nu,
Rust eer begin mijn lijden,
Den tijt is nu voor u.
11. O minnelijcken Iesus soet!
Ick vvensch voortaen in mijnen gront
te dragen
T'invvendigh lijden met u behagen,
Dat gy in 't Hofken leet met groot ootmoet:
Ick vvensch te storten tranen heet
Voor al u droefheyt en u bloedigh svveet,
Oock voor mijn snootheyt en mijn sondigh leven,
Die hier van d'oorsaeck zijn:
Heer vviltse my vergeven
Door all' u bitter pijn.
|
|