Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 680]

Honderd-een en vyftigste brief.
Mejuffrouw de Weduwe Willis aan den Heer Abraham Blankaart.

Myn heer, zeer ge-eerde vriend!

Daar is ééne periode in uwen zeer heusschen Brief, die ik gevoeglykst met de pen kan beantwoorden: Zy raakt my in eigen persoon. Indien ik nu nog inclinatie had om te hertrouwen, dan, kan ik u verzekeren, dat my uwe genegenheid boven die van alle mannen zou behagen. Ik ken u, in alle uwe waarde; ik roem op uwe vriendschap; myn Zoon Willem bemint u, of gy zyn Vader waart, en het geen gy voor hem nog meent te doen, brengt my onder de grootste verpligting aan u. Maar ik heb geen schaduw van genegenheid voor een twede Huwlyk. Het komt my vóór, dat voor een Vrouw van vyftig jaar, die Moeder is van huwbare kinderen, de tyd der minne voorby is; en ik geloof dit op zeer goede gronden; immers, die by my al het behoorlyk gewigt hebben, om u op het allervriendelykst te bedanken.

Laten wy dan, voortaan, als Vrienden omgaan; en neem my deeze openhartige belydenis

[p. 681]

ten goeden. Myne Dochter zal met den Heer Smit trouwen, zo dra hy eene standplaats heeft: myn Zoon, hoop ik, dat wys genoeg zyn zal, om gelukkig te worden met haar, die in staat zyn zal hem gelukkig te maken. Dan meen ik my geheel aftezonderen van gezelschappen, die ik nu om myne kinderen zie en zien moet. Is myn goed dan toereikent, dan hoop ik, op een stil aangenaam Buitentje, my daaglyks meer voor te bereiden voor een beter leven. Mogt het zyn in 't gezelschap der uitmuntende Vrouw, die ik zo hoog schat, en voor wie myn hart vriendschap voelt, wat had ik dan meer te wenschen?

God beware u nog lange, om door u het menschdom te zegenen! om alles gelukkig te maken, wat gy in den ruimen kring uwer uitgebreide menschlieventheid bevat! Wees de Vriend, de Vader van myn lieven Willem, die my nog nimmer in eenig opzicht reden tot misnoegen, maar altoos tot vreugde gaf: en geloof, dat ik ben

Uwe hoogstachtende en verpligtste Vriendin,

Sophia van Zon,

Weduwe Gerrit Willis.