Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 647]

Honderd-vyf en veertigste brief.
Mejuffrouw de Weduwe Willis aan Mejuffrouw Aletta Brunier.

Lieve kind!

Dien naam wilt gy immers wel van my hebben? Vrouwen van myne jaren moeten alle brave jonge Juffrouwen als hare kinderen beschouwen, voor al, als de dood haar hare Ouders ontnomen heeft. Wel dan, lieve Kind, uw zeer wel geschreven Brief was my zeer aangenaam; en nu myn Saartje niet kan schryven, kon ik van iemand een brief ontfangen, die my welkomer was dan van u?

Ja, Liefde, zo eene Dame, als by wie gy inwoont, is nooit genoeg te waarderen, en voor alle jonge Juffrouwen een der grootste zegeningen: gy hebt dat met oordeel opgemerkt. Van één oogenblik, dat ons in de handen van die of deeze doet vallen, hangt, (komt onze vryheid daar niet tusschen!) ons geluk in tyd en eeuwigheid af. En hoe zwak is de vryheid in een jong mensch, dat verleit wordt, en met zyn eigen driften zo veel te stryden heeft! deeze waarheid, myn Kind, is ontzachlyk. Dank,

[p. 648]

met uwe Vriendin, alle avond den goeden God voor deeze uitmuntende Leidsvrouw op eenen niet altoos gebaanden weg. De denkbeelden, die zy u geeft van uwen Godsdienst, van uwe pligten, van de reden, waarom gy het bestaan ontfingt, zullen, hoop en verwagt ik, gezegende gevolgen hebben, en u eens tot eenen zegen maken voor een eerlyk man, die uw hart zal weten te verkrygen. Myne Dochter wil hier nog een regeltje byvoegen. Vaar des wel, lieve Juffrouw!

S. van Zon, Wed. Willis.

PS. Lieve Juffrouw Letje!

Myne Saartje ziek! Hemel, en ik van huis! ô Myne Vriendin, schryf my gedurig, hoe zy vaart: verlaat haar toch niet. Laat ik alle daag bericht ontfangen; gy weet, dat ik haar teder bemin; gy kent haar karakter; oordeel des, hoe hare ziekte my treft! Kon ik maar t'huis komen! Geef haar een hartelyken kusch voor my. Laat ik u van myne vriendschap mogen verzekeren, en betuigen, dat ik met de grootste achting ben,

Uwe Dienares en Vriendin,

Anna Willis.