Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 641]

Honderd-twee en veertigste brief.
Mejuffrouw de Weduwe Spilgoed aan den Heer Philips Alting.

Wel-Edel heer!

Met de grootste erkentenis voor uwe genomen moeite; met dankbare verwondering over de onnaarspeurelyke wegen der Godheid, beantwoorde ik den Brief, door u, aan mynen Overleden Man, Pieter Spilgoed, geschreven. Het is my om zeer vele reden hoogstaangenaam, het geen gy my nopens myn Mans Vader mededeelt! Wat kan eene Vrouw, die wel denkt, toch aangenamer zyn, dan te horen, dat de Vader, dat de Familie haars Mans, deugdzame vrienden des Menschdoms waren? Moet het haar niet verheugen, als zy ziet, dat er zo wel dankbare welgedanen als edelmoedige Weldoenders gevonden worden; en dat men, in alle gewesten, onder allerleie luchtstreken, menschen vindt, die het Menschdom tot roem strekken?

Voor veertien jaren is myn Man reeds overleden: ik heb een Dochtertje van hem, maar dit kind heeft de Voorzienigheid my vroegty-

[p. 642]

dig ontrukt; zo dat ik nu de eenige ben, die pretensie heeft op deeze som. Vele rampen hebben my getroffen; door verscheiden levensstanden ben ik gegaan. God is goed: dit is my genoeg. De Vriend van zulk een deugdzaam man, als de Heer Bern was, zal zeker in deezen geen dwepery vinden? Anders weet ik wel, dat men niet gewoon is, in deezen trant, dusdanig een Brief, als den uwen, te beantwoorden.

Ik zal de nodige bewyzen en papieren aan den Advocaat, Cornelis Edeling, ter hand stellen, die my belooft heeft, met den Heer Herberts, en voor de Kamer, alles aftedoen. God zegene u, myn Heer! en, is dit uw oogmerk, geleide u naar het Vaderland te rug, om daar in rust uw weldadig leven te eindigen. Ik noeme my met achting,

Uwe ootmoedige Dienaresse,

Maria Buigzaam,

Weduwe P. Spilgoed.