Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 583]

Honderd-vier en dertigste brief.
Mejuffrouw Anna Willis aan Mejuffrouw Sara Burgerhart.

Liefste vriendin!

In zeer vele dagen (ik zou haast kunnen zeggen, weken,) heb ik noch van u een Brief ontfangen noch aan u geschreven: en wat is de reden? Verzuim, uitstel, morgen, morgen, en dat bleef zo. Ik zou hier kunnen byvoegen, dat ik zo geheel uit myn eigen stillen eenzelvigen loopkring gerukt ben! ô Huisselyke bezigheid, wanneer zal ik weêr uw genoegen smaken? Nu voer ik niets uit, en heb het altoos druk: dan doe ik véél af, en heb altyd nog tyd overig.

Myne Moeder is eindelyk geresolveert, om t'huis te komen: deeze aangename tyding verlevendigt my geheel; ik zal dan u, myne Vriendin, weder zien; ik zal de waarde Juffrouw Buigzaam, ik zal den braven Heer Edeling, de beminlyke Juffrouw Brunier, en ook uwe Dochter zien. U in die laatste betrekking te beschouwen, doet my reeds in voorraad glimlachen. Evenwel, gy weet, ik ben nog van het oud

[p. 584]

Hollandsch geslagt der Zwaarhoofden; en de familietrek steekt alweêr vry sterk door. Lieve Engel! hoe gelukkig zyt gy; alles heeft by u een helderen horisont; en by my, altoos zyn er Leeuwen op den weg! Ja, denk ik, terwyl ik my met het afscheidnemen den tyd verdryf, nu moest er iets in den weg komen, nu moest Tante erger, myne Moeder ziek, of ik door een ongeluk bezogt worden; nu moest myne lieve Saartje ziek zyn, enz. alles, kort gezeit, dat niet zó volstrekt onmooglyk is als een huichelaar te bekeeren, schildert myne sombere verbeeldingskragt my met donkere kleuren, en dat wel uitvoerig genoeg af.

Ik verlang zo sterk, om u weder te zien, dat ik de dagen tel; ja, ik zou nu zeer gaarne hebben, dat de verkiezing dier Christenen was doorgegaan, en hier in onze Kerk ook aangenomen, die den Sabbath der Christenen op den Joodschen Rust - dag wilden stellen, want dan was myn eerste dag der weken een gehele dag vroeger. Ik ben met dien inval zo ingenomen, dat ik twyffel, of de Oostersche en Westersche Kerken wel één bondiger bewys hebben aangevoert, om dit gevoelen, of deeze verkiezing, door te dringen.

My dunkt, dat ik u wel duizend dingen te zeggen heb; dat ik een gehelen dag met u zal kunnen doorpraten, daar wy mooglyk in een

[p. 585]

half uur schoon uitgekeuvelt zullen zyn. Hoe komt dit toch? Zou ook de reden dáarvan hier in te zoeken zyn: dit wy ons nu eene en dezelfde zaak onder zeer verschillende gedaanten voorstellen, uit duizenderlei oogpunten zien, en dezelve door duizend bewoordingen willen mededelen, al naar de wending onzer gedagten ons medevoert?

Myn waarde Vriend Smit heeft my wel gezegt, dat hy, over dezelfde woorden, twintigerleie allen uit elkander lopende Leerredenen zoude kunnen doen, op zo vele onderscheiden tyden, in zo veel verschillende omstandigheden, al naar dat hy zelfs gestelt, en de zaak, hem dan voorkomende, aanneemlykst was. Zo gaat dit ook met ons. Van daag wil ik u van myne vriendschap spreken, en ik ontwaar teffens al die stille zagte aandoeningen, die ik, toen wy eerst vriendschap maakten, ondervond. Alles heeft weêr het aantrekkelyke der nieuwheid; dan denk ik aan dat uur, waar in de dood ons zal doen scheiden; dan aan ons vorig geschil, met al de gewaarwordingen van waar berouw, en oprechte verzoening. Dus verhaal ik u nu ééne zaak op verscheiden wyzen, verscheiden dagen agter een. Maar als ik by u ben, gaat dit alles in weinige oogenblikken; en wy zien met verbaastheid, dat wy elkander niets meer te zeggen hebben. Moog-

[p. 586]

lyk geef ik my ook thans dit Philosophisch air, in deeze rapsodie, eenig en alleen om tog met u te praten: maar ik werk in de lucht; ik kan niets vinden, om het aan vast te maken. - Evenwel! Hoe staat gy met den Heer Edeling? Gy zult immers wys handelen ten zynen opzichte, Saartje lief? Dat zal eene verandering voor ons zyn! Gy blyft ten minsten by uwe Vrienden, maar ik zal my verpligten, om den Eerwaardigen van standplaats tot standplaats te volgen. Trouwens, ik heb alle mogelyke kans, dat hy op zyn eerste Dorp zyn graf zal mogen kopen; of is u dit denkbeeld weer te akelig? wel Asperge - bedden mogen aanleggen. Zyne gematigde denkwyze zal hem zyne bevordering moeilyk maken; en hy heeft in Amsterdam, zyne geboorteplaats, geen een Bloedvriend, die in staat is, om eene vryë Beroeping op hem, Matematisch zeker, te doen uitkomen. Hy kan niet kyven; ook niet op den Predikstoel. Hy heeft geen grein geestelyk vernuft, om rare Preken te doen, die 't volk by een brengen. Hy jaagt niet; hy schiet niet; hy kan geen halve fles wyn drinken; hy spreekt geen een woord van de Mode, of een eerlyk Ombertje. Hy spreekt nooit, voor 't Volk, van 's Lands regeringwys, om dat hy er zelf niet veel van weet; met één woord, er is zo weinig van de Dominé in! Hoe kan hy het dan ver brengen?

[p. 587]

Ik moet (want ik ben myn woord kwyt,) den man nemen, zo als hy (helaas!) is, en my zien te vergenoegen met zyn gezont oordeel, dooröeffent verstand, goed hart, goedaartigheid van zeden, en eene goede Erfnis. Een voordeeltje, dat velen, die altoos van hun vreemdelingschap spreken, nog al op hunnen weg meê slepen.

Vaarwel, Liefde; ik kan den netten dag niet bepalen: als ik by u ben, zult gy my ook nog zien, hoop ik? Myne Moeder groet u met tederheid, en ik ben meer dan ooit

Uwe Vriendin,

Anna Willis.