Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 482]

Honderd-tiende brief.
De Broeder Benjamin aan Mejuffrouw Cornelia Slimpslamp.

Zusje lief!

Ik ben tweemaal vergeefsch aan uwe woning geweest. Ik ben doods verlegen. Daar heb ik by haar geweest, en haar zo dobbent, en in zulk een afgezakten staat gevonden, ô Kéa! Kéa! wy zullen haar verliezen: En wy hebben haar zo nodig; zy is ryk, en geeft veel verkwikkingjes aan ons, vromen in den lande. Wy leven grotendeels van haar: de kruike is voor ons niet verzegelt gebleven; en ons deel was een Azers deel, vol vettigheid en vol zoetigheid. ô My is bange, my is zeer bange: wy, vrome menschjes, zullen bekent worden. Die Blankaart! ik beef, als ik om hem denk; 't is een Enaks kind, groot van stature; ik ben een stinkent Niet by hem.

Zy is danig ontsticht door jou Brief: schryf dan een Briefje, dat je berouw hebt; en geef den Engel Satanas den schuld: je weet, die is onze Vryfpaal. Schik u wat naar heur zwak

[p. 483]

geloof. Overleg dit alles zo eens: ik heb geen tyd. Denk, dat wy haar nodig hebben.

Zusje, Zusje, 't zwiet breekt my uit. Ik zal al myn achting, ik zal myn kostwinning verliezen: wie zal nu van my 't Geloof leren? Wy moeten ons haasten. De kwaaje is naby! Wy zullen voor Blankaart moeten bukken. - Overleg deeze dingetjes zo eens in uw harte. Ik heb rust noch duur. Stel my gerust, dat je er iets op weet. Gy zyt zeer wys, dat weet ik. Je weet, Kéa, hoe de zaakjes tusschen ons staan? dat myne ziele aan uwe ziele kleeft? dat heb je immers by bevinding, hertje? Wy moeten haar houden, kind. Ofschoon gy my tot een Gouden Vat verstrekt, zy is echter een Aarden Vat, dienstig tot ons gebruik. Is het zo niet, liefstetje! Wees toch nooit meer jalours: och! jy hebt geen reden daar toe: ik heb myn deeltje aan u; dat heb ik, och ja! Ik verzegel dit briefje met een geestelyken liefdekusch, en ben uw eigendom.

Benjamin.