Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart

[p. 392]

Zeven en tagtigste brief.
Mejuffrouw de Weduwe Spilgoed aan Mejuffrouw Aletta Brunier.

Lieve juffrouw Letje!

Dat Mevrouw, uwe Tante, my met hare goedkeuring vereert, is my zeer aangenaam; dat myn waarde Juffrouw Letje myner met achting en liefde gedenkt, streelt my. Gy weet, myn lief meisje, dat ik over myne pligten zeer naauw gezet denk; en dat het by my een zetregel is: zo veel goeds te doen, als met myn zeer bekrompen vermogen uitvoerlyk is. Ja, myn lief, u, nevens uwe Zusterlyke Vriendin, het leven aangenaam te maken; en tevens niets te verzuimen, wat u beide eens in staat kan stellen, om hier reeds aanvankelyk gelukkig te zyn, dat is myn beredeneert oogmerk. De zoetheid en leerzaamheid van uwen aart geven my alle gelegenheid, om dat oogmerk door te zetten. Ik bidde den goeden God, dat Hy myne pligtsbetrachting zegene; dat gy nooit aan my dan met liefde zult kunnen denken. Ik heb, in myn leven, nu eens zeer woelagtige, dan weer eens schitterende, doch meest al duistere tonelen be-

[p. 393]

wandelt: maar de Ondervinding heeft my geleert, ‘dat niets dan vrede met God, en een gerust geweten, ons kunnen opheffen boven de rampen deezes tyds; dat alleen de vreze Gods ons in staat stelt, om te triomfeeren over onze byzondere zwakheden. Die te leren kennen is nodig, zal men die immer beteugelen.’ Maar ik ben weêr wat heel ernstig; ben ik niet?

Uwe Vriendin is de vrolykheid zelf, en echter ik zie, dat zy u mist! ô Myn lief meisje, kom spoedig weer, zo gy kunt; evenwel, uw plaisier. Bedank Mevrouw, uwe Tante, voor de excellente vruchten: ik zal by gelegenheid gaarn eens gebruik maken van hare beleefde uitnodiging. Daar komt Burgerhartje, om myn Brief in den haren te sluiten. Ik omhels u met tederheid, en ben

Uwe ware Vriendin,

Maria Buigzaam,

Weduwe P. Spilgoed.