Geschrift eener bejaarde vrouw

[p. XVII]

De uitgeefsters aan den leezer.

Het is ons meermaalen gebeurd, dat men ons, ter beoordeeling, ongedrukte werken toezondt; 't zij met of zonder naam: dit bragt ons in de meening, dat men eenigen prijs stelde op ons oordeel, en zig van onze eerlijke openhartigheid verzeekerd hieldt. Zo veel in ons was, voldeeden wij altoos aan het oogmerk der zenders, mits wij in hunne werken blijken van gezond menschen verstand en toeneemende kundigheden ontdekten. Het valt toch aan vrouwen van jaaren en ondervinding niet verbaasd moeilijk, het maskertje, waar agter zig een zot uilskopje, dat op rijm schrijft, verbergt, een weinigje op te schuiven, en zig naar die nadere beschouwing te rigten.

Toen ons dit manuscript in handen kwam, trof ons de titul genoeg, om het met aandagt te leezen en te beoordeelen. Lang hielden wij het onder ons, maar het oordeel van een paar

[p. XVIII]

kundige vrienden hebbende ingenoomen, die het met hunne goedkeuring vereerden; beslooten wij het in 't licht te geeven. 't Kwam ons voor, dat men een goed boek te meer op de catalogus van vaderlandsche werken zoude kunnen schrijven; dit kan niet dan welgevallig zijn, voor allen, die, in onvervulde uuren, liever een goed boek leezen dan speelen.

Geschreeven in het Departement de l' Ain, bij Tjeroux, het derde jaar der Fransche Republicq. (1794.)