Verzameld dichtwerk. Deel 2. Epische poëzie

[p. 2]

[p. 7]

Deel 2
Epische poëzie

[p. 9]

Kronos
(Dramatische fragmenten)

Annotatie

[p. 11]

De proloog

huperioon

Ik, die de dagen op mijne armen draag als versche vruchten,
als nieuwe kindren die 'k verheugd den heemlen toon
in 't steeds-herhaalde wonder van hun leden, schoon
van ál de stralen welke ik schudde in 't blauw der luchten
uit mijne manen: zonne-kleed en zonne-kroon,
en welig open-breidde uit mijne mildige oogen;
o blijde kindren die, 'lijk de eêl-gezeten goôn,
in de eeuw'ge zonne-melk het zwellend leven zogen,
en zoete-lachend zijn met wijde blikken, hel
van 't koester-goede en kleuren-lichte zonne-spel,
en de verwondring houdt hun mondje lief bewogen: -
zóo droeg ik vele dagen, eer déze avond werd...

En nu deze avond over de aarde is, en gebogen
de torve nek van hem die de eerste daden dorst;
(de dagen hadden blijde bloesems, als de Vorst,
in de berusting van zijn stralend ál-vermogen,
de purpren mantel spreidde van zijn heerschappij;)
nu de oud-gebaarde Kronos, moede in zijnen lijve,
geen enkle hoop in de arme hersens voelde blijven,
en zijn verbalden kop ten schoot te slapen leî
onder den zwaren last der duisterende zwerken
en bij den droeven zang der winden door zijn haar, -
nu draagt Huperioon geen nieuwe dagen, zwaar
van levens-aedmen, door het treurig-woelend Jaar:
begraven is de Zon onder loom-wegende avond-zerken...

Ik, die de dagen op mijne armen droeg, nu draag
ik groote treurnis in mijn leêg-geworden leden.
- Geen nieuwe dageraad groeit naar een blijder Heden;
geen enkle ster waaruit een nieuwe zonne daag'...

o Vorst, gij die de wereld schiept uit ongekende krachten,
plooi nieuwe tijden onder uwe stoere hand;
hoor hoe 't gebed in alle huize' u tegen-brandt
en nieuwe zangen lang op nieuwe dagen wachten.

[p. 12]

 

Scheur d'harde kuive van uw eendlijk mijmren; rijs

 

in 't wákend aangezicht van nieuw-geboren jaren,

 

en laat een nieuwen straal uit uwe blikken klaren

 

en over de eindloosheid der mensche-steden waren,

 

gelijk een zegening naar zegen-rijken peis.

 

Open de wijde haven uwer zaaiërs-handen;

 

plant nieuwe vreugde-boome' in de aarde; een nieuw gebaar

 

rieme eenen nieuwen gordel Lente om 't stijgend jaar;

 

laat uwen adem door de nieuwe voren branden;...

 

 

 

en ik, Huperioon, zal wandlen door de landen,

 

dragend de dagen van uw liefde, wijdsch en klaar.