Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 751]

Storm-zang

o Breek uw kloppen in uw steen-harden wil, hart, -
uw stoer-wild kloppen, hart gewronge' in gillend haten,
naar den wolk-brekenden zang die zijn woede knarst,
en slag-slag zijn razend geknal uit-éen laat spatten.

Hart, breek uw kloppen, en zie hoe iedere knal-bes
van bliksems zijn purpren vlam open laat slaan, en
worden tot daad de macht der drange vuur-orkanen
waarin de taaie brand van 't zomeren verlaaid is.

Hart, hoor het brallen en het brullen van de wolken,
hoor het reuzig reeten van-éen dier dondren slaan
bij bonken van machten die zich vereenen gaan
om zich tot zuilen van vernielen óp te kolken.

Hart, zie en hoor, - en voel hoe daar het worden wrocht;
voel in die marteling hoe star Leven van werken,
verkond in iedre vlam geslagen door de lucht,
geboren wordt in 't laai-gedreun dier donder-zwerken;

Hart, voel in 't bral gewoel der duisternis, het Licht
dat komt; voel hoe die schrik subliemlijk uit zal knallen
tot helden-daden die het schettrend zullen schallen
hoe blijheid in den schoot van 't wilde worden ligt.

Hart, voel; - hart, breek uw kloppen tot de rythmen van den
wolk-brekenden zang die over de wereld gilt;
o hart, gij stalen trots die staêg door haten wilt,
gij, die den heeten dorst der aarde in U voelt branden;

Hart, kloppe de slag, bonk op bonk, in U; de orkaan
kome tot zijn maat, 't steen van úw gil-kloppen breken...
En dra zal voor een Heil uw palle woede wijken
en uw haat zullen liefde-vlammen tegen-slaan.

door Karel van de Woestijne
1896