Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 684]

Opdrachtelijk sonnet

Wij zijn gezaam dezelfde haven uitgevaren,
en voer, door de eigen voor verscheiden, beider tocht:
ik zag de schervel-zonne schaetren, die gíj zocht;
gij vondt míjn scheemring over wieren-zware baren.

De storrem die ge u, stoer, te blijden strijd bedocht,
kwam míjne woel'ge ziel weldadig te bedaren;
en, waar míjn schrik der kolken kalmte zou bestaren,
hebt ge eindlijk in der einders ijlte úw vreê gekocht.

- Thans, broeder, zonk het zeil: ons streven kende 't stranden.
Ons heil zou in de veiligheid der máát belanden.
Gij hebt uw huis, ik heb mijn huis: het is genoeg.

Doch, voert Herdenken weêr ter voor van vroeger varen,
mijn kiel weegt van úw vracht; de uw komt míjn last bezwaren:
míjn koortse die ge eens vreesde'; úw vreugde die 'k eens vroeg.