Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 682]

[Ik ben het eeuwig bed; het eeuwig-leêge]

Ik ben het eeuwig bed; het eeuwig-leêge
waar smart in zakt die weêr in vreugde ontwaakt;
waar dronken drift, waar weelde en weemoed wegen;
waar woede als wil zijn moede sluiers slaakt.

Gij komt, gedachte, o zoon der zwaarste zorgen,
en zoekt in mij een hopelooze rust;
maar rijz' de dag: gij rijst te milden morgen,
en reeds heeft zoel uw mond de zon gekust.

Herberg van spijt en troost, waar hope diende
en treurnis als een trouwe lampe wenkt;
weldra vergeten van de vroomste vrienden,
en die geen vrees, genézen, nog gedenkt...

o Spijtig hart en stadig-ónbeloonde
dat nimmer dúrend leed of liefde omsloot,
- gij waart het bed waar woelig leven woonde:
nooit wordt gij 't graf van duurzaam-zoeten dood.