Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 657]

XV

o Mijne vrienden, toen 'k ten strande weêr
gekeerd ben, en geen keuze had gedaan:
toen zag 'k den Tijd, gebogen aan zijn spaan,
gereed me weêr te voeren, stroom-opwaarts
naar 't Dagen... Maar ik ben gebleven, hier
ten zoome, in 't zilver-ziltig zand, en weet
nog steeds niet wat 'k er doe, en of ik weêr
zal keeren naar de voedster, en dan kíes...
- Slaap beide' en Dood: ik weet wat ik verlies
en wat ik winne als 'k éen van beiden leg
in dees mijne armen en hem vader-woordjes zeg.
Maar...

- En waar 'k aarzlen blijf, in droef beraên,

wacht steeds de Tijd, gebogen aan zijn spaan.