Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 647]

V

'k En wist; maar 'k voelde aan mijn plots-zwijgend hart,
dat ik was aangekomen waar ik moest,
naar de onbepaalde wenschen van mijn hart,
en meer nog naar des noodlots heil'gen eisch.
Voorzichtig trad mijn vrees de lage rots,
trad mijn omzicht'ge stap de rotse rond,
te vinden ingang. En slechts tasten, lang en wreed,
langs wanden die, als botte messen wreed,
scheurden mijn vingren en de vleez'ge hesp
des duims, - en slechts na lang en wreed getast
de ruige steilt der rotse langs en rond,
peilden mijn handen ijlte, en stond ik in
het hol, verbaasd dat ik als onbewust
mijn uitgestrekte handen was gevolgd
en ingekome'...

En waar 'k hier stond ineens

ging weêr mijn hart aan 't bonzen. Angst bekroop
mijn hersnen, en er krijschte een stem in mij:
‘Vlucht! Vlucht!’ Maar tevens was in mij 't bevel
dat ik zou blijve' en schrijden naar het doel
dat mij verholen bleef, en lokte, lokte...