Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 613]

Herfstdeun

Een zelfde droom die wies op beider aangezichten
en heeft op géen van beider weze' een lach genood,
en voor ons oog, gekeerd van geer'ge dage-lichten,
geloken, rees het beeld van eindlijk vreed'gen dood.

Geen meren meer waar 't keerend-welig avond-wazen
een wisselend geneucht van eendre weelden breidt;
een zelfde droom alleen die vreezen en verbazen
en stiller vreugd de vreê der eeuwigheden wijdt.

Een droom die, blijde en bleek van éen-genoten zoenen,
beschaamd om eigen diepte in needrig heil verloom';
een droom, een will'ge droom van eindeloos verzoenen;
een schoone en vreemde droom van wèlke rust? Een droom...

1905