Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 505]

[Eens groeit een boom uit mij, en 'k weet denwelke]

Eens groeit een boom uit mij, en 'k weet denwelke.
Terwijl mijn vleesch in lijmig vocht vervloeit
draagt hij, als gulden kandelaren, kelken
waar, in den killen daauw, Gods ooge gloeit.

Maar, zoo daar englen zijn (en steeds houdt wake
een krans van englen om den donkren tronk,)
die zich ter kelken laven, zie: zij smaken
de rotheid van mijn vleesch in hunnen dronk.