Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 506]

[Wat weet gij van kwetsuren]

Wat weet gij van kwetsuren,
die niets en moest verduren
dan, lollend, stamp of stoot?
- Ik kwispel van de kuren,
mijn leven door, der Dood.

Ik ben, die draag mijn smarten
als kostelijke parten
die 't listig lot me speelt,
en die, om 't lot te tarten,
niet huilen zal, maar kweelt.

Ik ben, gebenedijde,
die koestert 't bloedig lijden
dat heel zijn vleesch doorrot,
om 't, hooploos schier, te wijden
aan 't weigeren van God.

Want heeft Hij mij verwezen,
met pijne in poot en peeze,
met kilte in lende' en leên,
als bij geboorte een weeze
op een verlaten steen;

want zou Zijn wil mij plaatsen
als laatste der melaatschen
op den verlaatsten kei:
nóg zou ik mij niet haasten
te weiflen tot ik schrei.

Waar 'k immers, rotte pure,
(wat weet gij van kwetsuren?)
trotseer de felste proef,
tot dat ik van verduren
dien guren God bedroef,
dien guren God bedroef.