Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 422]

[Gij die u, stérker liefde omgord]

Gij die u, stérker liefde omgord,
bang-wakend naast me zet,
nu 't dagelijksch gedicht me wordt
weêr dagelijksch gebed;

- gij, mijne vrouwe, schoone wees
van al mijn liefde en leed,
die mijne vreugde en mijne vrees
om deze lente weet,

en dat, waar felre kracht me ontbrandt,
mijn wilde en vrome geest,
van helle beelden overmand,
weêr de eigen weelde vréest;

- gij, die u naast mij neêre-zet,
voor deze woede bang,
waar 'k zelf bedwinge tot gebed
den bronst van dezen zang:

o vrouw, o vrouw, o góede vrouw
die weet hoe 'k weêre lijd;
die weet hoe 'k in mijn ziele rouw
om wat mijn lijf verblijdt:

ontvang, van wie niet vloeken mag
maar onder vloeken gaat, -
ontvang, van wie uw lijden zag,
den dank en de' armen smaad...