Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 421]

[Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken]

Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken
geen liefde in mat gebaar noch in leede oogen ziet,
maar in uw zedig kleed uw knieën weet te schikken
zóo, dat me te elken male een laaie drift doorschiet:

gij zult het nimmer aan mijn vrome woorden weten
hoe mijn begeeren om uw kleêren dolen dorst;
maar ík draag in me-zelf de wonde, zelf-gereten,
waarvan de koortse rilt en davert door mijn borst.

Want 'k heb de straffe zélf in 't lillend vleesch geslagen;
ik heb een spijt'gen spot gehamerd in mijn brein...
- Gij echter, ga voorbij, arm kind, en zónder vragen:
ik haat u om dees geert', die 'k minne om deze pijn...