Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 393]

IV

Gij zijt altijd de Naakte en de Verzaakte;
gij zijt, die spijt bewoont en vreeze wenkt,
o gij die klaar me maakte alvóor 'k ontwaakte
en wier gedaant' mijn donkre droom gedenkt.

Waar is de huik, wáar zijn de wollen kleêren
die u verduiken vóor ik u begeer?,
gij, trouwe dienst-maagd des geniep'gen heeren;
ik, wrokk'ge meester die uw kuischheid weer.

Want gij zult nooit van mij de schennis weten
die u verheffe tot gesmade vrouw.
Míjn leven is tot op den draad gesleten,
úw lijf te rijzend voor te jongen rouw.

Ga heen dan, gij de schoone en noô-getrooste,
gij zondares met de'al te reinen blik.
- o Smadelijke bronst om uwe brooschte:
bewaar uw zorg den ongeboren krooste
die 'k nimmer zie gedijën, ik.