Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 284]

['k Heb u dees heelen dag gewijd]

'k Heb u dees heelen dag gewijd,
al weet ik dat uw mijmer-lach,
dat uw verlangen, dat uw spijt
vergeefs mijn glanzge komst verbeidt,
dees heelen dag.

Gij zult me alleen in 't keeren zien
der luim op 't eigen schoon gelaat
ten spiegel, en waar de oogen spiên
hoe bleek de deemstrende uren vliên
ter wijzer-plaat.

Gij zult me ontberen, droef en stil,
dees langen dag, - aan u gewijd.
En ik, die u niet zien 'n wil,
koor zelf den wrevel, strak en kil,
die beide' ons scheidt.

Maar als te nachte uit laag gordijn
om 't bedde u daalt een vale maan:
weet, lieve, dat dezelfde schijn
dáar, waar uw spijt'ge droomen gaan,
trilt in een traan...