Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 283]

[Wat zijn me uw tochten donker-schoon]

Wat zijn me uw tochten donker-schoon,
als ge, uit het licht getreden,
- bij dralig omzien teêr uw koon
met keergen glans omgleden;

en lengerhande een trage draad
die, goud, éen wijl bleef gloren
en haepren om uw wuif-gewaad,
in donkerheid verloren; -

wat zijn me uw tochten schoon, o kind,
en voel 'k mijn oog verwijden,
als ge, uit uw licht, me in 't duister vindt
van aarzlen en van lijden;

- tot waar me uw eigen lief gezicht
als 't mijne gaat vervalen,
en 'k in me voele uw teeder licht,
en leed in u zie dalen...