Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 251]

III Het huis aan de zee

[p. 253]

Zegen der zee

[p. 255]

[Tot uw eeuwige lijne gekomen]

Tot uw eeuwige lijne gekomen;
tot uw eeuwigen drift bereid;
met ons diepst-bewogene droomen
en den kalmen trots van ons spijt;

en open voor alle troosten,
en dankbaar voor elken smart:
zoo staan we voor 't goud van uw oosten
en voor 't grimmende wester-zwart.

Zoo, onder het kleed onzer wanen,
de borst van 't leven doorkraauwd;
op ons lippen 't zout onzer tranen,
maar in 't harte úw voedende zout,

Zee van brooze golve-gebouwen
en sterk van nálevenden wind;
gestrekt als een schaamtlooze vrouwe,
en naakt als een schuldloos kind;

o Zee, die in aarzlenden morgen
te wachte' en te wijlen ligt,
in uw schoot de stormen geborgen,
en uw wezen bleek in het licht:

zie, we zijn tot uw leven gekomen,
in den angst van onze eeuwigheid;
met ons diepst-bewogene droomen
en den kalmen trots van ons spijt...