Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 241]

[o Gij die stil gebogen zit]

o Gij die stil gebogen zit,
en naar de gulden transen
uw rustige oogen keert, die wit
in uw valend gezichte glanzen;

- en de avond-zonne, lengerhand
om de kartlende kim geschoven,
ziet in uw blik heur laatsten brand
opflitsen en weêr verdooven;

tot ze achter paarsen einder loom
gedaald, gehéel zal duiken,
en zonder vreugd ge, en zonder schroom,
uw zonlooze oogen zult luiken;...

- gij die, gebogen, rustig blijft,
dees dood in uwe oogen geborgen,
en hope 'n voedt, noch zorgen;
- o, ónrust die steeds me uit den avond drijft
naar den nieuwen angst van een morgen.