Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 240]

[Gereede weelde, die het kleed van onzen disch]

Gereede weelde, die het kleed van onzen disch
ontstraalt, o mijne vrouw, te dezen lente-dage!
- Wat baat de kommer van den nacht, wat baten vragen
wien deze schoone zekerheid geboden is:
dit versche brood te dezen morgen, mild en frisch,
en deze zonne-zoen die bibbert aan uw krage?...

- Bezie me. Al gaat ons hoofd van meen'ge zorge loom;
al is, misschien, dees heerlijkheid als de ijle doom
die broos in gulden waas omwaadt den morgen-vijver:
dit versche brood is goed, en deze zonne is blij,
mijn vrouwe, en wij zijn nederig-betrouwend, wij;
- en hem is heil, wie weet?, die rijst in dankb'ren ijver.