Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 219]

[Betoovering! Alwaar ik ga]

Betoovering! Alwaar ik ga,
mijn beeld in duizend beelden
weêrkaatst ter stralende ijzel-wâ
in stralende ijzel-weelde;
mijn beeld, verduizendvoud op 't glinstrend spergel-veld,
in zeven-toon'ge verwe, alwáar ik staar, gesteld.

Van voor de morgen 't rijp-krystal
met braller licht berake;
nog voor 'k van 's dages zorgen zal
de bitterheden smaken:
o schoonheid en o vreugd, in dezen toover-kreis
vermenigvoud te staan in praal van zon en ijs!

o Wonne! - En breekt een breedre dag
't Gestraal der zeven verwen,
- mijn glore, die niet schittren mag
dan om in ijlt te sterven, -
hoe zoude ik klagen dat mijn weze' in water vliê,
ik die me oneindlijk thans en wijd verheerlijkt zie?

o IJzel-welige ijzel-wâ
ter rijz'ge spergel-branken;
o flonkring, waar 'k te flonkren sta:
in eeuwigheden, danke!
- Want wien in eêlder beeld Natuur weêrspiegeld heeft,
laat hem de dood genake', o broos bestaan: hij léeft.