Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 158]

[Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten]

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten,
met, aan mijn tafel, de twee broederlijke Gasten:
Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt;
- zij zien me beiden aan bij lange wissel-beurt
aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten,
en laten, uit den kelk van hunne handen, vlieten
het welkom-water, dat het stof der reize wascht,
over de voeten van den Dood, den dérden Gast;
- Lieve, o Troost mijner ooge', en gij mijn Liefde, o Leië:
dan zal mijn hart voor 't laatst zich in uw zijn vermeiën,
en zal ik, groetend, dánkbaar zijn wien, óngenood,
bij 't maal zijn plaatse neemt als bédelaar: den Dood.