Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 157]

[o Vrouwen-leed in liefde-ontvange' en leven-telen]

o Vrouwen-leed in liefde-ontvange' en leven-telen,
dat, dankend om een langen blik, uw wee vergéet:
hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele
om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?...
- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren
dat keere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind,
- gij die, wen ge om 't gekreun van 't pijn-gebaarde kind
de zorge van uw oore buigt en bang laat duren,
de warme weelde om míj van uw weeke armen windt.