Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 133]

Epithalaam

de man

Ik heb vandaag veel moede boeken door-gemaakt...
- Angst die in mij gelijk een flakker-kaarse waakt;
lamme gedachten-loop die om mijn slapen loomen...

de vrouw

Ik weet een schoonen droom dien ik vannacht zal droomen...

de man

- Tuinen, geluide' en schuine zon, hoe zeeft gij thans
de droeve geestigheid van leeden scheidens-glans
om hem, die, dor en moe, zich-zelven blíj wil schijnen?...

de vrouw

De zachte zon is schoon om schuivende avond-lijnen...

de man

- Mijn huis ruischt van mijn zorg, maar wordt geen lommer-dak.
Ik sneed de voor; ik koor het zaad; mijn wisheid brak
het snoei-hout, 'dat de wijn in grootre druiven gloeië; -
maar...

de vrouw

Zie de nieuwe Lent des rilden wingerds groeiën...

de man

- Helaas, de druive wijlt, en of zij ríjpen zal?...

de vrouw

Ik heb de rozen lief, en weet hun nieuw getal;
reeds weet ik, man...

[p. 134]

 

de man

 

- En weet mijn kracht den wil van mórgen?

 

de vrouw

 

Ik heb voor nieuw geweef de milde wol geborgen.

 

- Zeg, 'k mín u, man...

 

de man

 

- o Vrouw, 'k heb mij met liefde omgórd;

 

ik word een érnstig man.

 

de vrouw

 

Zie, hoe ik schóoner word.